Da bi spriječili Islamističku vladu od preuzimanja vlasti, vlasti Alžira su otkazali izbore 11.januara 1992. Broj ljudi koji su nestali tokom civilne pobune u Alžiru u deceniji nakon 1992. kreće se između 7,000 i 18.000 prema Human Rights Watch-u  I prema akademskoj studiji objavljenoj 2008. godine

Kolektiv porodica nestalih u Alžiru  je prikupio više od 8,000 svjedočenja o nasilnim nestancima ljudi u državi.

U toku 2012. godine Državni savjetnički konsultativni komitet za promociju i zaštitu ljudskih prava (eng. skr.CNCPPDH), vladin organ, naveo je zvanični broj od 7,200 nestanaka koji je dala policija, te da su vlasti trebale da plate kompenzaciju u 95% slučajeva.

U 1999. godini, odmah nakon izbora Predsjednika Abdelaziz Bouteflika, vlada je usvojila zakone koji su garantovali ograničene amnestije za krivične slučajeve koji su počinjeni tokom nasilnih sukoba. Referendum 2005. za veću amnestiju, sadržan u Povelji mira i državnog pomirenja je odobren referendumom. Tokom 2006. godine, Povelju je potvrdio Predsjednik Bouteflika, a zatim i parlament.

Kritičari tvrde da su odredbe amnestije efektivno spriječile bilo kakve pravne mogućnosti porodica koje su nestale tokom sukoba.

Od kraja devedesetih godina nivo nasilja u Alžiru je značajno opao dok je u februaru 2011. Predsjednik Bouteflika donio odluku o prestanku opasnosti koja je bila na snazi 19 godina. Međutim, grupe koje se bore za ljudska prava ističu da se arbitražni pritvori i hapšenja nastavljaju, dok se porodice žale da adekvatne istrage o nestanku nisu nikada bile sprovedene.

Organizacije koje su aktivne u zagovaranju poštivanja ljudskih prava u Alžiru uključuju i Alžirsku Ligu za odbranu ljudskih prava (eng. skr.LADDH)